Overdenkingen aan het eind van het jaar

Inmiddels is het alweer bijna 2011. Tijd om eens terug te kijken op het afgelopen jaar. Als het gaat om de verbouwing dan zijn we eigenlijk nog niet eens begonnen. Toch kun je niet zeggen dat we stil gezeten hebben. Er was het plaatsen en het opknappen van de Joenit. De procedures rondom vergunningen heeft ons ook aardig bezig gehouden en last but not least de offerte rondes van de aannemers en daar zijn we nog niet eens definitief uit.

Voor ons begon dit jaar in vele opzichte mooi, de zwangerschap van Sterre en haar geboorte en het feit dat ze elke dag het stralende middelpunt van ons leven is. In maart zijn we getrouwd omdat we onze liefde wilde uiten aan de rest van de wereld op de meest romantische dag die we ooit samen hadden meegemaakt. Emiel als prins op het witte paard en ik als een klein prinsesje dartelend door het leven met opgeheven blik van adoratie naar mijn fantastisch man. :)

Toen kochten we ook nog het huis en gingen we in september wonen op dit mooie plekje. Niet alles gaat natuurlijk over rozen. Inmiddels zijn er ook dingen gebeurd die je weer doen beseffen waar het allemaal echt omgaat. Namelijk om blij te zijn met alles wat je hebt en wie je om je heen hebt. Geluk zit niet in een groot huis, een mooi stuk grond maar in het feit dat je mensen om je heen hebt van wie je houdt en met wie je dit kunt delen.

Winter

En dan is het ineens Winter. Ik weet nog dat we dachten voordat we de Joenit betrokken, "het gaat vast niet zo'n winter worden als vorig jaar", maar toch. Gelukkig hebben we het tot nu toen warm en valt het ons niet tegen maar ik ben er wel klaar mee. Buiten het feit dat het mooie plaatjes oplevert. Gisteren was helemaal een bijzondere dag, er was een vers pak sneeuw gevallen en het was behoorlijk mistig. Toen ik naar de brievenbus liep viel me op hoe klein onze wereld was. De witte sneeuw ging naadloos over in de mistige omgeving. Daarnaast hoorde ik alleen maar mijn eigen voetstappen en als ik stil stond was het stil. Er kwamen nog net geen pinguins langs ;)

Poeren

Na het slopen van de oude poeren is er een nieuwe fundering gestort waarop weer "nieuwe" poeren worden gemetseld. Om wel de oude stijl te behouden hebben we oude waaltjes gebruikt die uit de bestrating komen. De vaak kromme, niet maatvaste en afgesleten stenen geven een mooi oud uiterlijk. Ook worden de poeren niet volledig gevoegd maar krijgen een terugliggende voeg. Het resultaat tot nu toe is helemaal zoals het in onze hoofden zat!

Volgende stap, het afzagen van gebinten (uiteraard zo min mogelijk) zodat ze dezelfde hoogte krijgen. Tijdens het tikken van dit bericht hoor ik de kettingzaag zijn werk doen. Het middelste van de gebinten (het kernhout) schijnt nogal hard te zijn, dus een lastig klusje want het moet wel recht worden.
Vervolgens een extra laag stenen opmetselen waarna het kussen kan worden geplaatst. Een kussen is een stuk eiken welke tussen de stenen poer en het gebint wordt geplaatst, foto's volgen later. Ik ga nu even kijken hoe het zagen verloopt.

De eerste werkzaamheden

Eerst de enorme gebinten met een paar kleine paaltjes stutten en dan de bestaande poeren weghalen. Voor je het weet zweven alle gebinten in de lucht en realiseer je je dat ons hele huis nergen meer op staat. De aannemer verzekert ons dat dat moet kunnen als het dak goed is gemaakt want die houdt het hele huis bij elkaar. Blijkbaar is de dakconstructie goed want de boel staat nog overeind.

Update over van alles en nog wat.

We zijn de koude dagen warm doorgekomen in de Joenit. De waterpomp was goed ingepakt want ook met de watervoorziening is het tot nu toe goed gegaan. De afvoer zorgde wel voor problemen, deze lag niet diep genoeg in de grond en was bevroren. Even een fohntje erbij helaas geen resultaat. Toen de gasbrander erbij, helaas ook geen resultaat..... en toen? Dan maar doorzagen..... en als de dooi doorzet een nieuwe afvoer leggen en wat dieper dit keer.

Daarnaast ben ik afgelopen weekend bezig geweest met het verder leeg halen van de puin uit de gruppen. Dat is niet zo'n handige klus omdat er tussen het puin ook veel zand ligt. Dat maakt dat alles gescheiden moet worden hierdoor is het erg arbeidsintensief. Gerrit is hier vandaag verder mee gegaan en is al een behoorlijk eind gekomen. Helaas zit Emiel nog steeds met zijn vinger en is er vooralsnog geen verbetering opgetreden en dat is erg vervelend.

We zijn nu bezig met de laatste gesprekken met de aannemer. Dit ziet er positief uit dus we hopen hier uit te komen. Ook de vergunning is nu verkregen. In principe mogen we beginnnen met de verbouwing, echter omdat het een monument is wordt aangeraden te wachten tot de laatste bezwaartermijn ook voorbij is zodat de vergunning dan onherroepelijk wordt. Dit gaat betekenen dat we halverwege januari gaan beginnen. De aannemer kan dan ook direct starten. Nu is het voor ons zaak om over de inrichting en wensen tot in detail na te gaan denken zodat straks alles op de goede plek wordt gerealiseerd, dat is nog een hele klus. Maar daar hebben we dan ook nog even de tijd voor.

Tijd om de muts op te doen

En toen werd het winter....

Het laatste bericht ging over de graafwerkzaamheden. Deze zijn inmiddels afgerond. Er is nu water, electriciteit en de kpn aansluiting. Nu alles nog aanvragen en we zijn weer een stuk operationeler.

Vorige week werden we al bang gemaakt door de weerberichten. Het zou winter gaan worden. Dat maakte dat we enigszins gestresst rond gingen lopen. Want... we waren nog niet echt winterklaar in onze Joenit. Vorige weekend knutselde Emiel nog de hoekstrips op het dak, toch handig dat het dak waterdicht is ;) Ik maakte een to do lijstje en dan konden de werkzaamheden dit weekend afgerond worden, niets aan het handje.

Nu we het toch over handje hebben....... op dinsdagavond werd Emiel ineens met spoed geopereerd aan zijn vinger. Zijn vinger was al een tijdje een soort teletubbie maar pijn deed het niet. Toch bleek er een flinke ontsteking te zitten en deze was al uitgestraald naar het bot, dat is zeker niet de bedoeling. Gelukkig mocht Emiel na een ziekenhuisopname dit weekend naar huis, maandag wordt er verder gekeken. We hopen natuurlijk dat alles goed komt. Je zou bijna aan een soort pinkeltje verhaal denken.... Maar nee hoor, Emiel weet wel hoe hij met gereedschap om moet gaan. Of althans op mij maakt hij altijd heel veel indruk ;)

Maar ja.... het lijstje moet toch af want het werd nog steeds winter. Broer Jos werd vriendelijk doch dringend verzocht om mij te komen helpen. Er is een soort van Iglo gebouwd waar de waterpomp nu in woont. Ik ga er van uit dat hij het daar zo lekker warm heeft dat hij niet gaat bevriezen. Daarnaast is de onderkant van de woonunit dichtgebouwd zodat de "koude" wind niet zijn gang kan gaan onder de woonunit en wij geen bevroren voeten krijgen.

Graven graven en nog eens graven

Inmiddels zijn de mannetjes van HAK begonnen met het graven en leggen van de aansluitingen Het aanknooppunt zit in het dorp dus ze moeten nog best een stukje graven. Na vier dagen graven zijn ze inmiddels in het dorp aangekomen. Het gedeelte van de weg naar ons huis moet ook nog gedaan worden. Ik vraag me af of ze daar vandaag mee klaar zijn. Zelf vinden we dat het nogal traag gaat. Niet dat we er last van hebben maar we hadden zelf ingeschat dat ze er hooguit twee dagen mee bezig zouden zijn. Als ons inschattingsvermogen over de hele verbouwing zo goed is dan kunnen we onze lol op... ;)

To be...

En.... dan ben je zomaar ineens voorzien van twee huisnummers!!!

De toevoeging U staat voor Joenit, beetje gek.
De toevoeging A is voor het Achterhuis, dat klopt dan weer wel.

Foto's vanaf het land.

Installatie van de Meterkast

Dit weekend hebben we de doorvoerbuizen gelegd ten behoeve van de meterkast. Ook is er een mooie meterkast neergezet. Ziet er fantastisch uit zo'n kast midden in een grote schuur. Gisteren kwam er een mannetje om de werkzaamheden te controleren, anders beginnen ze niet aan het leggen van de aansluitingen. Ons kastje is goedgekeurd, ik had niet anders verwacht ;)

Huisnummer: to be or not to be...

We wonen hier nog steeds " ali illegali" en dan ook nog een in keet, waar doet dat aan denken. Als we in Frankrijk hadden gewoond waren we al uitgezet.

Het is blijkbaar moeilijk voor de gemeente om ons een huisnummer toe te wijzen. Het achterhuis heeft in alle vergunningen de toevoeging "a" meegekregen. De aanvraag van het huisnummer is al lange tijd geleden gedaan. Nu wij in de woonunit op het terrein wonen, mag dit niet de toevoeging "a" krijgen, maar zou dat "u" moeten worden (van unit). Volgens de gemeente meneer is dat zo, omdat dit met wet en regelgeving te maken heeft. De vergunning voor de woonunit is tijdelijk afgegeven, waardoor er een wild groei aan woonunits tegengegaan wordt. Koppel je de woonunit aan toevoeging "a" zou de situatie kunnen blijven voortduren. Dat is nog redelijk te snappen. Maar wel enorm onhandig en dat heb ik ook getracht duidelijk te maken.
Eerst verhuizen we naar "u" en dan weer naar "a", heel gedoe om dat elke keer allemaal weer te veranderen.

Daarnaast hebben wij gewoon aan alle vrienden, bekende en instantie "a" doorgegeven , dat gaat heel goed. We hebben er een postbus neergezet en onze post wordt netjes bezorgd. Geen instantie die blijkbaar checkt of dit adres wel echt bestaat, want dat doet het dus nog steeds niet.

De oplossing van de gemeente is nu; niets doen. Gewoon afwachten tot ik waarschijnlijk weer ga bellen. Jammer genoeg vormt dit voor ons een probleem, waardoor we het niet kunnen laten zitten en dat is het consultatiebureau. Ik mag niet meer naar Arnhem, want daar wonen we niet meer, we mogen niet hier naar het consultatiebureau, want hier wonen we dus ook niet. En dan??? Vrolijk doorgaan en bljven bellen...


Vanavond komt de aannemer die wij van plan zijn te kiezen met de officiele en aangepaste versie van de offerte, we zijn benieuwd. Inmiddels is de monumentenvergunning al een flink eind op weg, nog niets gehoord van een bezwaar. De bouwvergunning ligt helaas nog steeds bij de gemeente. De maximale termijn is bijna verstreken. Ze mogen er 10 weken over doen alvorens over te gaan tot afgifte. Dan moet deze nog 6 weken ter inzage liggen. We denken nu eind december te kunnen gaan starten, tenzij er alsnog iets geks gebeurd met de vergunningen.

Klussen aan de Joenit, zoek de verschillen

Wat een verschil alweer om te zien. Het opknappen van de Joenit is al een blog waard en dan hebben we het nog niet eens over de "echte verbouwing".

Sterre

Sterre is als aanstaand boerinnetje al goed aangepast. Ze vond de verhuizing geen probleem en haar nieuwe kamertje zonder papa en mama op de kamer was ook prima.

Het aanpassen gaat goed, ze heeft al een echte " boer zoekt vrouw" trui aan en speelt het liefst met haar knuffel paardje.

Dat ze straks als ze 25 is, vast en zeker een keer brommers gaat kieken, daar denk ik nog maar even niet aan.

Sterre in haar nieuwe huis.

Met vriendinnetje A. in de box, samen spelen.

Vriendje S. op bezoek.

Joenit

Het leven in de Joenit:

Een paar weken verder. Zoveel tijd hebben we dus niet om te bloggen. Of ligt het aan de internet verbinding. We leven natuurlijk in het buitengebied dus een internetverbinding is niet zomaar gerealiseerd. In week 43 staan de diverse aansluitingen gepland, water, electra en de kpn kabel. Lang leve de buurman van wie we gebruik mogen maken van internet.

De highlight van het leven in de Joenit.

- Het is knus en lekker warm.

- Als de wasmachine aanstaat trillen de potjes uit de keukenkast.

- Als de wasmachine aanstaat trilt het hele huis.

- Je hebt geen geheimen meer voor elkaar. Een babyfoon is ook echt niet nodig.

- We hebben te maken met een serieus aantal ongewenste gasten (muggen en collectes aan de deur)

- Je leeft veel meer buiten als je eenmaal in zo'n voorziening woont is een veel gebruikte kreet, inderdaad! Jammer dat het alleen zoveel regent.

- Het uitzicht op het land is fantastisch vanuit de Joenit.

- De thermostaatkraan is stuk waardoor de douche elke keer koud wordt (maar daar is wat aan te doen, toch Emiel?)

Kortom het valt ons niet tegen. Wat ons wel tegenvalt is dat we tijdens de verhuizing allemaal ziek waren, we hebben dus niet echt tijd gehad om uit te zieken. Behalve Sterre. Emiel en ik zijn beide dus niet echt fit. (sloerig in de rakker, zoals ze dat hier zeggen).

Dit weekend nieste en hoeste Emiel zo hard dat het leek alsof de wasmachine aanstond. Dus van klussen is het de afgelopen periode nog weinig gekomen. We hebben dus nog steeds een keuken die scheef hangt en geen fatsoenlijke vloer, ach ja... het is maar een joenit.

De vergunning is ondertussen al een behoorlijk eind onderweg. Nog drie weken en dan zijn de twaalf weken voorbij. We moeten nog flink aan het opruimen. Alles wat niet binnen in de joenit kon staat staat nu op de deel. De schuur moet nog gereed gemaakt worden voor de opslag en langzaam moet er een begin gemaakt worden met de voorbereidingen voor de meterkast.

-

Verhuisd!

Afgelopen weekend is er hard gewerkt om dan toch eindelijk te kunnen roepen... Verhuisd!!! Naast de al vermoeiende verhuizing moest er ook nog riool worden aangelegd. Eigenlijk te veel voor een weekend, vooral omdat we de dagen ervoor allemaal ziek waren.
Jordi van Velthuizen heeft weer prima werk geleverd met het leggen van de riolering. Hij heeft ook het grondwerk gedaan voor de tuin bij onze vorige woning, dus we hadden er alle vertrouwen in dat hij weer goed werk zou leveren. En dat was ook het geval, rond zes uur in de middag lag de riolering in de grond en was alles weer netjes dicht en opgeruimd. Bedankt Jordi! En ook een grote bedankt voor onze familie die ook mee hebben geholpen zowel met de riolering als met de verhuizing.
Aankomend weekend gaan we lekker niks doen, even genieten van onze nieuwe plekje. Na deze drukke weken hebben we hopelijk meer tijd voor het bijhouden van deze blog. Het wordt ook weer tijd voor wat meer foto's.

Yes!!

En toen was er water, gas en electriciteit!!! Dus dat betekent dat er verhuist kan worden. Aankomend weekend gaat de familie dan eindelijk met alle spullen richting de Joenit. Er wordt dan ook nog flink geklust, de riolering moet nog worden aangelegd en ook moet de badkamer nog gebruiksklaar worden gemaakt. De keuken is nog enigszins een treurige aangelegenheid maar ook dat mag de pret niet drukken.

Financiele meevaller

Vanochtend goed nieuws op het nieuws; Er komt per 1 oktober een btw verlaging over arbeidsloon in de bouw. Van 19% naar 6%. Deze regeling is 9 maanden geldig.

Deze foto is gemaakt vanuit het slaapkamerraam van de "Joenit". Uitzicht op ons land!! Straks is dit ons uitzicht vanuit de woonkamer/keuken. Daar doen we het dan voor.

Zoë wil verhuizen

Blijkbaar hadden we Zoe nog niet op de hoogte gesteld van de uitgestelde verhuizing. Ze zat er zondag helemaal klaar voor. De hele dag in de verhuisdoos zodat ze vooral niet vergeten werd.

Weer een weekend voorbij

Dit weekend was eigenlijk gepland voor de verhuizing. Het was natuurlijk al bekend dat we dit weekend niet zouden overhuizen maar nog veel werk moesten verzetten om de "joenit" woonklaar te krijgen.

Zoals je ziet hangt de keuken nog enigszins niet waterpas. Ook moet er toch best nog wel een nieuwe vloer in. De charmante tl lamp laatons haarscherp zien wat er nog moet gebeuren alvorens Emiel als een ware kok elke dag onze maaltijden kan bereiden.

Ook op de badkamer staat niet nog niet alles op z'n plek. Klein detail dat de wc pot nog midden in de badkamer staat. Het lijkt ook nog wel handig, kan je zitten terwijl je je tandenpoetst. Dat iemand daar niet eerder aan gedacht heeft.

Ontwerpbesluit monumentenvergunning

Post van de gemeente Bronckhorst! We hebben het ontwerpbesluit van de monumentenvergunning ontvangen. Dit is het concept van de vergunning die ze gaan verlenen en deze ligt gedurende zes weken ter inzage. Dus tot en met 6 oktober is het mogelijk voor iedereen om (zoals dat zo mooi in de brief staat) zienswijzen in te brengen. Na deze periode zal het ontwerpbesluit worden omgezet in de daadwerkelijke monumentenvergunning.

Mag er dan worden gestart met de verbouwing... Nee, helaas nog niet. Naast de monumentenvergunning hebben we ook nog de reguliere bouwvergunning nodig. Maar het is wel een stap in de goede richting. We kijken uit naar de volgende brief van de gemeente.

We gaan niet verhuizen dit weekend.

De watervoorziening krijgen we niet op tijd in orde. Ik ga niet eens mijn best doen om uit te leggen hoe dit allemaal precies zit. Maar het feit is dat we water en electriciteit nodig hebben om te kunnen wonen en dat is er nu niet. De "mannen" buigen zich nog over het probleem.

Daarnaast was de planning ook gewoon te krap of eigenlijk ontbrak deze. Dus onze streefdatum is nu om voor 15 september te verhuizen. Dit betekent twee weekenden extra klussen. Dit keer heb ik een lijst gemaakt en iedereen met een taakje ingepland. Voel ik me weer helemaal manager. Alleen heb ik nog niet zoveel ervarging in het aansturen van mannen. Ik ben dan ook bang dat ze zich niets van mij mooie lijstje gaan aantrekken. Maar als ze slim zijn doen ze het wel ;)

De avonden worden al korter. Het schilderen schiet zo niet echt op want ik moet steeds eerder stoppen. De avonden in Drempt ruiken naar nat gras. Nat gras doet me denken aan vroeger, de tentfeesten en de avonden naar huis terug fietsen vanuit diverse mooie uitgaansgelegenheden in de achterhoek. Grappig hoe je die geur vergeet en ineens weer herkent. Ik word er eigenlijk heel blij van! Op die momenten kan ik niet wachten om daar te gaan wonen in de frisse buitenlucht.

Wat werkt stressverhogend? Feiten en aannames

Hmmm, dit klus weekend heeft z'n ups en downs. De ups ben ik natuurlijk met mijn stralende persoonlijkheid en boeiende kwaliteiten. De downs zijn toch wel de planning en de bouwmarkt in de buurt die niets heeft.

STAND VAN ZAKEN:

- Schilderwerk aan de binnenkant, dit is een heel stuk opgeschoten. Met hulp van superschilder M. voor het maken van de broodnodige meters, en de moeder van Emiel die voor het eerst ging schilderen. We waren vast en zeker klaar geweest als de slaapkamers niet knal groen en knal oranje waren geschilderd. Hier zijn drie lagen voor nodig om de boel enigszins wit en fris te krijgen.

- De units zijn nu aan elkaar getimmert door broer Jos.

- Er zitten weer heel wat nieuwe platen aan de buitenkant van de unit, Emiel en zijn vader zijn er trots op.

- De woonunit heeft sinds vrijdag eindelijk een passende naam, " Joenit"


Dan kom ik nu met mijn feiten en aannames:
1. Mannen kunnen niet plannen.
2. Mannen zijn eigenlijk nergens zonder vrouw, ook tijdens het klussen.
3. Een planning/ doel is absoluut nodig voor dit project.
4. Vrouwen worden geirriteerd omdat mannen niet kunnen plannen en denken geen vrouw nodig te hebben....
5. Vrouwen zien er niet uit tijdens het klussen, maar mannen lijken ineens heel stoer.

Mee eens.... toch???? :)

Zo zo, dat is kostbaar!

Vorige week kregen we een offerte voor de gasaansluiting en dat was even schrikken. In de weg ligt nog geen "distributienetwerk" en dat heb je blijkbaar nodig om aangesloten te kunnen worden. Dus om een gasaansluiting te krijgen stond er op de offerte naast het normale bedrag voor een aansluiting ook het bedrag voor het leggen van een distributienetwerk... bijna 16.000 euro excl BTW. Phfew, dat is schrikken.

Gelukkig is er een goed alternatief voor de CV-ketel op gas, namelijk de warmtepomp. Een warmtepomp is wel een hogere investering maar deze verdien je in de toekomst wel terug omdat je lagere verbruikskosten hebt. Dus ga ik mee maar eens gaan verdiepen in de verschillende aanbieders.

Builders essentials

Goed werk kan niet zonder goed gereedschap! Dus naast het harde werken ook af en toe de hoogstnodige tools aanschaffen. Kluste ik op de Alexanderstraat nog op mijn slippers (en kreeg ik van iedereen commentaar) nu klus ik op een paar degelijke werkschoenen. Stalen neus, kevlar veiligheidszolen en leren voering voor een fijn binnenklimaat! En ik moet toegeven, je voelt je toch een beetje meer man in dergelijke stappers...

De tijd tikt door....

Inmiddels voelen we de druk. Per 1 september hebben we de huur opgezegd en moeten we dus hoog en droog in de woonunit wonen.

Dit weekend zijn de laatste kozijnen geplaatst. Ook is er een begin gemaakt met het monteren van de platen aan de buitenkant van de woonunit. Dit ziet er erg goed uit. De unit lijkt als nieuw. Het is ook hard nodig, hier hadden we anders in de winter/herfst echt last van gekregen. Deze werkzaamheden zijn nog niet afgerond. We gaan ons nu concentreren op de binnenkant. Deze week wordt er van woensdag tot zondag geklust. De binnenkant wordt geschilderd, voorzien van nieuw plaatmateriaal rondom de nieuwe ramen en de aanlsuitingen worden gerealiseerd. Kortom er moet hard gewerkt worden om de deadline te halen.

Vrijwilligers kunnen zich melden ;)

Klussen met Sterre....

Vanochtend om half 8 kwamen in ons tijdelijke huisje ineens 6 mannetjes het dak opgestormd. Ze kwamen klussen geheel onverwacht. Zelfs eigenaren van het huis wisten niets van deze onverwachte actie. Wel dat ze eens zouden komen, maar je verwacht toch dat ze van te voren even een belletje doen. Zo zie je maar dat in deze tijden van crisis zelfs bouwvakkers ineens heel snel komen opdagen. Dat heb ik in het verleden toch wel anders meegemaakt.

De mensen die mij goed kennen weten ook dat ik niet zo goed tegen overwachte dingen kan. Geheel autistisch, stond ik in mijn jogging broek, een rood hoofd, haren op half zeven een humeur om op te schieten met die mannetjes te praten wat precies de bedoeling was. Als het mijn mannetjes waren had ik ze weggestuurd. Maar het waren mijn mannetjes niet. Vooralsnog heb ik er nog steeds maar 1.

Sterre kon niet echt goed slapen met al die mannetjes op het dak, zij wist ook van niets, hadden ze haar niet even kunnen bellen. Maar nee, ook haar was niets van te voren medegedeeld... Sterre lijkt op mama en werd er ook een beetje chagarijnig van.

Creatief als ik ben bedacht ik me dat ik dan maar even ging schilderen. Want Sterre zou daar vast beter slapen, lekker stil. Kinderwagen mee, luiers mee, borstvoeding mee, huppatheetje in de maxi cosi en daar gingen we gezellig naar de boerderij. Tussendoor even voeden bij de familie N, is toch vlakbij. Ik had het mooi uitgedacht.

Nadat ik vol enthousiasme de muur drie kwart af had was voor Sterre de maat vol. Nee, er werd niet geslapen in de kinderwagen. Rondlopen... dat mocht dan wel, maar wel heel eventjes. Wist je dat je niet kunt schilderen met een kind op de arm? Althans het wordt niet mooi ;) Dus...... wij gingen lekker naar huis na een half uurtje klussen.

Sterre

Voor Sterre is het ook een tijd van veel veranderingen. Vorige week is ze voor het eerst gaan wennen op de kinderopvang. Morgen mag ze nog een keer. Sterre deed er niet ingewikkeld over en ik probeerde dat vooral ook niet te doen. Een klein traantje en tegen Emiel zeggen dat ik een slechte moeder ben, en dat was het. Best knap. Ik kon niet wachten om haar weer mee naar huis te nemen.

Ze wil maar niet lachend gefotografeerd worden....

Vanaf deze ochtend is ze ook van bed gewisseld. Ze ligt nu in het "grote" bed. Dat ziet er toch enigszins verloren uit. Maar omdat ze bij de opvang ook in een groot bed had geslapen leek me dit een goed moment om maar over te stappen. Ze werd ook een beetje groot voor de wieg, haar armpjes staken er aan beide kanten uit, wat op zich ook wel weer grappig was. Ondanks alle drukte bij ons proberen we haar zoveel mogelijk, rust en regelmaat te geven en dat lukt goed. Zo blijft zij lekker in haar vel zitten en zijn wij ook blij!

Boefje!

Productiewerk

De nieuwe platen die tegen de buitenkant van de woonunit komen moet verwerkt worden met een rubbere strippen. Deze platen moeten kunnen "werken" (als ze ons nu eens kwamen helpen, werk genoeg). De rubberen strips zijn nogal duur en zoveel willen we ook weer niet investeren. Dus ik ben nu rubberen strips aan het snijden van 4 cm breed van vijverfolie. Ik heb nu 40 strips gesneden, nog 70 te gaan.... AAARGGHHHH....

Werkzaamheden aan de woonunit (2)

Afgelopen week is er weer veel gebeurd. Al lijkt dat niet zo, ik vind altijd dat alles te langzaam gaat. Mischien ligt het er ook aan dat ik er nu minder bij betrokken ben omdat ik natuurlijk bij Sterre ben. Gerrit, kwam helpen en Jos was ook weer van de partij. De kozijnen in de woonkamer van de unit zijn vervangen. De nieuwe vloer in de badkamer is gelegd en de aansluitingen liggen in de grond en hoeven alleen nog maar aangesloten te worden. De kozijnen in de woonkamer bleken toch wel erg rot... zie foto, geen redden meer aan. Maar gelukkig zitten er nu dus nieuwe kozijnen in.

Volgende week staat op de planning dat de platen aan de buitenkant van de unit vervangen worden. Dit gaat echt een hele verbetering worden. Ook in de grote slaapkamer komt nog een nieuw kozijn en dan zijn we al een heel eind op weg. Dan kunnen de werkzaamheden aan de binnenkant beginnen.

Op zondag kregen we allebei een beetje stress!! Halen we 1 september wel??? Nadat we de stress lekker op elkaar hadden afgereageerd, hebben we een prioriteiten lijst en planning gemaakt. Toen zag de wereld er weer beter uit. Dit soort momenten zullen we absoluut vaker krijgen. Het heeft ook wel functie, want blijkbaar ben je dan beide even het overzicht kwijt en ga je na zo'n ontlading weer zorgen dat je grip krijgt.

Werkzaamheden aan de woonunit

Het opknappen van de woonunit is begonnen! De verrotte vloer uit de badkamer is helemaal verwijderd en de eerste laag vloerplaten zijn al netjes op maat gezaagd. Wat is Jos toch handig! :) En in de tussentijd heb ik me bezig gehouden met het ingraven van de gas- en waterleiding. Als die helemaal zijn ingegraven kunnen deze worden aangesloten in de badkamer omdat daar de cv-ketel en de aansluiting van het water zitten.

Na wat zagen in de woonunit en het altijd handige pur... heeft Sterre al een mooi "nieuw" raam in haar kamer met rolluik. Later nog wat afwerken en dan is dat ook weer klaar.

De kracht van het positief denken of voorspellende gaven???

Ik was de hele tijd al bang dat midden in dit project mijn auto het zou begeven. Dat zijn dan van die extra kosten waar je niet op zit te wachten. Onder andere ook om die reden ben ik altijd heeel lief voor mijn autootje en hoop ik op die wijze het onheil buiten de deur te houden. Het is ook een heel dapper autootje gemaakt voor het aanhangertje die we regelmatig achter hem aanbinden met allerlei spulletjes. Onmisbaar voor het klussen.

Maar... vanochtend heeft de deur denk ik te lang open gestaan :(

Emiel belde dat hij in doesburg stond met autopech, gelukkig reed broer Jos achter hem aan en staat hij daar nu niet alleen te koekeloeren en kan Jos de aanhanger met de spullen meenemen. Arm autootje...... Wordt vast een demotiverende klusdag.

Opknappen van de woonunit

Ons eerste klusproject, het opknappen van de woonunit. Wij dachten dat de bouwvallige woonunit nog wel even mee kon. Toen deze eenmaal op de plek van bestemming stond is deze op sommige punten toch echt onbewoonbaar verklaard door ons. Afgelopen week heeft Emiel kunstof kozijnen met dubbel glas gehaald. Wat moeten we zonder marktplaats!!! De kozijnen die er nu in zitten zijn erg rot dus toe aan vervanging.

Onze kleine Sterre krijgt zelfs een raampje met een rolluik... Sjiek!!!

De kluslijst is best groot:
- verven
- kozijnen plaatsen
- Gas, water, electriciteit en riolering aansluiten
- nieuwe vloer in de badkamer
- Nieuwe vloer in de hele unit.
- En waarschijnlijk gaan we de platen aan de buitenkant van de unit ook helemaal vervangen.

We hopen natuurlijk de woonunit met vette winst te verkopen na al deze mooi klusactiviteiten, hahahahaha....

We bereiden ons er op voor dat we hier toch een jaar moeten wonen en dan is het wel fijn dat het een beetje bewoonbaar is en in de winter lekker warm.

Wij gaan Bloggen...

Ja, echt waar!

We vinden toch dat we met een heel bijzonder project bezig zijn. Een verbouwing van een achterhuis tot een complete woning. Daarnaast is het heel bijzonder dat wij in de gelukkige positie zijn dit te mogen doen met onze pasgeboren dochter en daarmee ons pasgeboren ouderschap. Niet om het een met het andere te verglijken, maar het is beide een zoektocht.

We gaan ook wat berichtjes op de site zetten over de weg die we al bewandeld hebben. Ongeveer een jaar geleden begon onze interesse voor het achterhuis van een monumentale boerderij. Dit heeft uiteindelijk geresulteerd in de aankoop van het pand op 16 juli.

Vandaag precies gaat de bouwaanvraag voor de vergunning richting de gemeente. Met dank aan onze tekenaar Henk.

Woonunit op locatie

Vandaag arriveerde ons tijdelijk woonverblijf. Een 18e hands woonunit van Marktplaats. Er was heel wat materiaal voor nodig om dat ding op zijn plaats te krijgen. Met dank aan broer Jos en Emiel die op deze tropische dag waarop de temperatuur 32 graden bereikte, stonden te graven en te ploeteren. Het resultaat van deze dag was een waterdichte woonunit, op de plek van bestemming. Jos die toch zeker een paar kilo lichter was geworden (van het buikje was op het eind van de dag niets meer te zien) en een afgepeigerde Emiel (die wallen had tot op zijn knieen, geloof me dat is een eind als je 1.93 bent).