Overdenkingen aan het eind van het jaar

Inmiddels is het alweer bijna 2011. Tijd om eens terug te kijken op het afgelopen jaar. Als het gaat om de verbouwing dan zijn we eigenlijk nog niet eens begonnen. Toch kun je niet zeggen dat we stil gezeten hebben. Er was het plaatsen en het opknappen van de Joenit. De procedures rondom vergunningen heeft ons ook aardig bezig gehouden en last but not least de offerte rondes van de aannemers en daar zijn we nog niet eens definitief uit.

Voor ons begon dit jaar in vele opzichte mooi, de zwangerschap van Sterre en haar geboorte en het feit dat ze elke dag het stralende middelpunt van ons leven is. In maart zijn we getrouwd omdat we onze liefde wilde uiten aan de rest van de wereld op de meest romantische dag die we ooit samen hadden meegemaakt. Emiel als prins op het witte paard en ik als een klein prinsesje dartelend door het leven met opgeheven blik van adoratie naar mijn fantastisch man. :)

Toen kochten we ook nog het huis en gingen we in september wonen op dit mooie plekje. Niet alles gaat natuurlijk over rozen. Inmiddels zijn er ook dingen gebeurd die je weer doen beseffen waar het allemaal echt omgaat. Namelijk om blij te zijn met alles wat je hebt en wie je om je heen hebt. Geluk zit niet in een groot huis, een mooi stuk grond maar in het feit dat je mensen om je heen hebt van wie je houdt en met wie je dit kunt delen.

Winter

En dan is het ineens Winter. Ik weet nog dat we dachten voordat we de Joenit betrokken, "het gaat vast niet zo'n winter worden als vorig jaar", maar toch. Gelukkig hebben we het tot nu toen warm en valt het ons niet tegen maar ik ben er wel klaar mee. Buiten het feit dat het mooie plaatjes oplevert. Gisteren was helemaal een bijzondere dag, er was een vers pak sneeuw gevallen en het was behoorlijk mistig. Toen ik naar de brievenbus liep viel me op hoe klein onze wereld was. De witte sneeuw ging naadloos over in de mistige omgeving. Daarnaast hoorde ik alleen maar mijn eigen voetstappen en als ik stil stond was het stil. Er kwamen nog net geen pinguins langs ;)

Poeren

Na het slopen van de oude poeren is er een nieuwe fundering gestort waarop weer "nieuwe" poeren worden gemetseld. Om wel de oude stijl te behouden hebben we oude waaltjes gebruikt die uit de bestrating komen. De vaak kromme, niet maatvaste en afgesleten stenen geven een mooi oud uiterlijk. Ook worden de poeren niet volledig gevoegd maar krijgen een terugliggende voeg. Het resultaat tot nu toe is helemaal zoals het in onze hoofden zat!

Volgende stap, het afzagen van gebinten (uiteraard zo min mogelijk) zodat ze dezelfde hoogte krijgen. Tijdens het tikken van dit bericht hoor ik de kettingzaag zijn werk doen. Het middelste van de gebinten (het kernhout) schijnt nogal hard te zijn, dus een lastig klusje want het moet wel recht worden.
Vervolgens een extra laag stenen opmetselen waarna het kussen kan worden geplaatst. Een kussen is een stuk eiken welke tussen de stenen poer en het gebint wordt geplaatst, foto's volgen later. Ik ga nu even kijken hoe het zagen verloopt.

De eerste werkzaamheden

Eerst de enorme gebinten met een paar kleine paaltjes stutten en dan de bestaande poeren weghalen. Voor je het weet zweven alle gebinten in de lucht en realiseer je je dat ons hele huis nergen meer op staat. De aannemer verzekert ons dat dat moet kunnen als het dak goed is gemaakt want die houdt het hele huis bij elkaar. Blijkbaar is de dakconstructie goed want de boel staat nog overeind.

Update over van alles en nog wat.

We zijn de koude dagen warm doorgekomen in de Joenit. De waterpomp was goed ingepakt want ook met de watervoorziening is het tot nu toe goed gegaan. De afvoer zorgde wel voor problemen, deze lag niet diep genoeg in de grond en was bevroren. Even een fohntje erbij helaas geen resultaat. Toen de gasbrander erbij, helaas ook geen resultaat..... en toen? Dan maar doorzagen..... en als de dooi doorzet een nieuwe afvoer leggen en wat dieper dit keer.

Daarnaast ben ik afgelopen weekend bezig geweest met het verder leeg halen van de puin uit de gruppen. Dat is niet zo'n handige klus omdat er tussen het puin ook veel zand ligt. Dat maakt dat alles gescheiden moet worden hierdoor is het erg arbeidsintensief. Gerrit is hier vandaag verder mee gegaan en is al een behoorlijk eind gekomen. Helaas zit Emiel nog steeds met zijn vinger en is er vooralsnog geen verbetering opgetreden en dat is erg vervelend.

We zijn nu bezig met de laatste gesprekken met de aannemer. Dit ziet er positief uit dus we hopen hier uit te komen. Ook de vergunning is nu verkregen. In principe mogen we beginnnen met de verbouwing, echter omdat het een monument is wordt aangeraden te wachten tot de laatste bezwaartermijn ook voorbij is zodat de vergunning dan onherroepelijk wordt. Dit gaat betekenen dat we halverwege januari gaan beginnen. De aannemer kan dan ook direct starten. Nu is het voor ons zaak om over de inrichting en wensen tot in detail na te gaan denken zodat straks alles op de goede plek wordt gerealiseerd, dat is nog een hele klus. Maar daar hebben we dan ook nog even de tijd voor.