Vanochtend om half 8 kwamen in ons tijdelijke huisje ineens 6 mannetjes het dak opgestormd. Ze kwamen klussen geheel onverwacht. Zelfs eigenaren van het huis wisten niets van deze onverwachte actie. Wel dat ze eens zouden komen, maar je verwacht toch dat ze van te voren even een belletje doen. Zo zie je maar dat in deze tijden van crisis zelfs bouwvakkers ineens heel snel komen opdagen. Dat heb ik in het verleden toch wel anders meegemaakt.
De mensen die mij goed kennen weten ook dat ik niet zo goed tegen overwachte dingen kan. Geheel autistisch, stond ik in mijn jogging broek, een rood hoofd, haren op half zeven een humeur om op te schieten met die mannetjes te praten wat precies de bedoeling was. Als het mijn mannetjes waren had ik ze weggestuurd. Maar het waren mijn mannetjes niet. Vooralsnog heb ik er nog steeds maar 1.
Sterre kon niet echt goed slapen met al die mannetjes op het dak, zij wist ook van niets, hadden ze haar niet even kunnen bellen. Maar nee, ook haar was niets van te voren medegedeeld... Sterre lijkt op mama en werd er ook een beetje chagarijnig van.
Creatief als ik ben bedacht ik me dat ik dan maar even ging schilderen. Want Sterre zou daar vast beter slapen, lekker stil. Kinderwagen mee, luiers mee, borstvoeding mee, huppatheetje in de maxi cosi en daar gingen we gezellig naar de boerderij. Tussendoor even voeden bij de familie N, is toch vlakbij. Ik had het mooi uitgedacht.
Nadat ik vol enthousiasme de muur drie kwart af had was voor Sterre de maat vol. Nee, er werd niet geslapen in de kinderwagen. Rondlopen... dat mocht dan wel, maar wel heel eventjes. Wist je dat je niet kunt schilderen met een kind op de arm? Althans het wordt niet mooi ;) Dus...... wij gingen lekker naar huis na een half uurtje klussen.
Oh, arme mama en Sterre!
BeantwoordenVerwijderenWat een vervelende dag; een muur maar drie kwart schilderen, dat ziet er toch niet uit :)